Pagina 21 - OS Kleindier.pdf Lutino's

In het eerste nummer van het Duitse blad  "Kaninchen" viel mijn oog op een artikel dat  de naam droeg "Schein-Albinos" durch den Lutinofactor, geschreven door Herman Schmitt, Rodenbach. Deze heer Schmitt is amateur geneticus, zo heb ik al meerdere bijdragen van zijn hand gelezen. Deze schijn albino's kwamen of komen voort uit Lutino dwergkonijnen. Deze Lutino dwergkonijnen zijn bij ons nog niet bekend. Het kan soms vreemd gaan met een rasje, zo zijn onze Haasdwergen niets anders dan Engelse Polen welke in ± 1850 in Engeland zijn ontstaan uit Poolse landkonijnen welke als slachtkonijnen naar Engeland werden uitgevoerd. Deze zijn via Denemarken bij ons terecht gekomen door de heer Houpst uit Ommen en in 2003 in de standaard opgenomen. Daar tegen over staat dat Lutino's een geheel nieuwe kleurslag is bij onze Kleurdwergen, welke in 1985 zijn ontstaan bij de Deense fokker Gorner Rasmussen. In een nestje Japanner Kleurdwergen lag er namelijk een apart gekleurd jong konijntje bij. Hij selecteerde het diertje er niet uit maar behield het en constateerde na tien dagen dat het diertje rode ogen had. Hij deed de zelfde paring nog meerdere malen en kreeg bij de derde worp wederom een geel konijntje met rode ogen. Deze diertjes onderling gepaard gaf in de 1e generatie honderd procent jongen met rode ogen, de Lutino was ontstaan. Tevens bekwam hij diertjes welke iets lichter van kleur warenmet een blauwachtig waas hij noemde deze Shadows. De Kleurdwergen Lutino en Shadow werden in oktober 1988 in de Scandinavische standaard opgenomen en voor de eerste maal op de Landelijke tentoonstelling van 1989 getoond aan het publiek. Toentertijd werden de beide kleurslagen overwe-gend in Denemarken en Noorwegen gefokt. Nieuwe mutatie treden zelden op. De laatste mutatie bij onze konijnen was de marterfactor in 1924 (Hamburg) en de Satijn factor in 1930 in Amerika. Wanneer men nu constateert dat de Lutino factor in 1985 is ontstaan en dat deze reeds 25 jaar geleden is gecreëerd, is het toch wel vreemd dat men daar in het overige deel van Europa nooit iets van heeft vernomen. Erger nog in November 1992 had in Zuid Laren de 23e Europa tentoonstelling plaats. In de klas Kleurdwergen waren 4 gele diertjes ingezonden door de Deense fokker Jytte Knudsen. Daar ik zelf die dagen Polen keurde werd ik door wijlen Jan Naberhuis op deze dieren gewezen. Het waren geen bijzondere dwergkonijnen dat getuigde de verkregen punten die ze hadden bekomen, deze waren 95,0; 95,5; 87,0 en 95,5. Het waren gele wildkleurige dieren zonder zweem van zwarte aanslag met het bijzondere er aan dat ze rode ogen hadden. Ze bleven echter wel in Nederland, mevr. Kooiman, Vlaardingen kocht de dieren aan. Door Tekst: Rinus Verhelst, foto’s: Henk Houpst omstandigheden deed mevr. Kooiman de dieren over aan de heer Martin Kok. Bij de heer Kok zijn de diertjes ter ziele gegaan vanwege de geringe belangstelling voor de kleurslag bij de fokkers, de Lutino verdween in het niet. Ook ondergetekende als puur sang dwergenman besteedde geen extra aandacht aan deze dieren. De weinige tekst over deze dieren die voorhanden is vindt men namelijk alleen in het Deens of Noors geschreven.De Amerikaan Bob Whitman heeft enige dieren geïmporteerd en ze in zijn boek van 2005 "TheHistorie Breeds of the World` beschreven.

De Lutino is een geel wildkleurig konijn met witte tot crème kleurige buik en het overige wildkleur patroon, echter met rode ogen. U moet hem dus voorstellen als een Gele van Bourgondië in dwerg formaat. Hij heeft ech-ter geen zwarte aanslag in zijn kleur daar dit door de Lutinofactor wordt belet.

De Shadow is een crème kleurig konijn waarvan de haartoppen fijn blauw gepunt zijn, zodat als het ware een lichtblauw waas ontstaat. Bij inblazen toont hij een crème tussenkleur en de grondkleur verdunt tot lichtcrème. De Buikkleur is wit tot crèmekleurig. Een stukje genetica: De Lutino en Shadow is door de wetenschap erfelijk nog niet onderzocht dus ook niet vastgelegd in zijn symbolen. De heer Schmitt heeft in zijn artikel het symbool als lu aan, een andere auteur als u, ondergetekende deelt de mening van deze auteurs echter niet en wel om devolgende reden. In het boek der pelsdieren geschreven door wijlen de heer Hanegraaf heeft hij op blz. 99 de symbolen aan van het wildkleurig konijn zijnde ABCDEP ABCDEP Hij schrijft daarbij en ik citeer letterlijk: "Daar bij het konijn tot nu toe geen mutatie op de Buikkleur van een Lutino dwerg. P locus heeft plaatsgevonden, althans niet bekend is, kunnen we bij de behandeling van de konijnenkleuren de factor P achterwege laten". De heer Hanegraaf zag dus reeds in 1988 de mogelijkheid in van de P factor. Enigszins begrijpelijk is dat wel, omdat de heer Hanegraaf ook op het gebied van de muizen reeds publicaties had gepubliceerd over erfelijkheid bij onze kleurmuizen. Ook bij de heer Schmitt is deze P locus bekend, hijschrijft dat de P locus voorkomt bij muizen, parkieten en kleine papagaaien, maar schrijft, de P locus wordt reeds gebruikt bij onze zilver konijnen. Echter volgens de laatste ontwikkeling in de erfelijkheidsleer wordt de grote P factor in de zilverwereld aangeduid met P1 (sub1), P2 (sub 2), P3 (sub 3) wat wil zeggen in volgorde donker, midden- en lichtzilver. In de muizen wereld kennen we verschillende kleurslagen met rode ogen o.a. gele muizen, we kennen ook de crème met een blauwachtig waas als de kleurslag champagne. De ogen van pp muizen gelijken op die van een albino maar zijn in feite robijnkleurige ogen. Integendeel tot albino ogenzijn pp ogen niet volledig pigmentloos als bij de albino. Silvers heeft in haar boek "The colors of mice "de factor p aan als robijn oog welke melanine bevatten in de iris en netvlies en een weinig melanozyten (pigment vormende cellen). Waarom zou de Lutino niet een konijn zijn met de symbolen ABCDep (Int.) of ABCDep AbCDGp (Duits) AbCDGp In het boekje van Dr.Hagedoorn "Der laborato- rium Tierzucht" schrijft deze dat de factor p allezwart(eumelanine) doet verdwijnen in de pels en rood en geel (feomelanine) niet of nauwelijksaantast. De Shadow zou dan de symbolen ABCdep (Int.) ABCdep of AbCdGp (Duits) kunnen voeren immers de factor AbCdGp d(dilute) zal het geel enigszins aantasten tot crème, hier van hebben we voorbeelden genoeg zie maar onze blauwe- en fehtan, hier wordt ook de tankleur aangetast door de d factor. Lutino.